Jak rozróżnić katar sienny od zapalenia zatok przynosowych?

Katar sienny nazywany bywa alergicznym nieżytem nosa (ANN). Jest to choroba alergiczna, której objawy nasilają się w wyniku kontaktu z czynnikami uczulającymi, takimi jak:

•  roztocza kurzu domowego,
• pyłki roślin wiatropylnych,
• zarodniki grzybów pleśniowych,
• alergeny zwierzęce (psa, kota, świnki morskiej, chomika),
• insekty,
• substancje chemiczne.

Alergie pokarmowe są bardzo rzadką przyczyną kataru siennego, jednak w przypadku alergii krzyżowej (osoba uczulona na jeden alergen reaguje uczuleniem na inny czynnik) mogą one spowodować wystąpienie alergicznego nieżytu nosa.

Objawami kataru siennego są:

• obfita wodnista wydzielina z nosa,
• swędzenie nosa,
• częste kichanie,
• uczucie zatkanego nosa.

Może im towarzyszyć zapalenie spojówek na tle alergicznym i objawy takie jak: swędzenie, obrzęk powiek, łzawienie, zaczerwienienie oczu, światłowstręt.

Zapalenie zatok przynosowych – to choroba, w której występuje najczęściej: wydzielina z nosa (katar lub spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła), ból lub uczucie rozpierania twarzy, niedrożność nosa, upośledzenie lub utrata węchu. Ostre zapalenie zatok przynosowych wywoływane jest przez wirusy i nazywane jest przeziębieniem.

Leczenie alergicznego nieżytu nosa a kataru siennego

Występowanie charakterystycznych objawów dla kataru siennego różnicuje go od zapalenia zatok przynosowych. Inaczej też przebiega leczenie w obu przypadkach.

W łagodnym alergicznym nieżycie nosa stosuje się zwykle leki przeciwalergiczne oraz miejscowe leki obkurczające śluzówkę nosa czy donosowe glikokortykosteroidy. W przypadku braku poprawy lub cięższym przebiegu choroby pacjent powinien udać się do lekarza.

W ostrym wirusowym zapaleniu zatok przynosowych stosuje się leczenie objawowe: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, leki obkurczające śluzówkę nosa, płukanie nosa roztworem soli fizjologicznej oraz leki roślinne o wielokierunkowym mechanizmie działania, takim jak: działanie sekretolityczne (upłynniające zalegającą wydzielinę), sekretomotoryczne, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe.

W ostrym powirusowym zapaleniu zatok przynosowych (gdy objawy nasilają się po 5 dniach lub utrzymują się powyżej 10 dni) zaleca się leczenie donosowymi glikokortykosteroidami, płukanie jam nosa solą fizjologiczną oraz leki roślinne o wielokierunkowym działaniu. W obu przypadkach nie zaleca się stosowania antybiotyków. Są one przepisywane przez lekarza, np.: w przypadku bakteryjnego zapalenia zatok przynosowych.

Niekiedy katar sienny i ostre wirusowe zapalenie zatok mogą się nałożyć w czasie. Dzieje się tak w przypadku stanu obniżonej odporności, podczas którego może dojść do przeziębienia oraz współistniejącego alergicznego nieżytu nosa, który jest wynikiem alergii na jakiś czynnik, jak chociażby roztocza kurzu. W takiej sytuacji obok leczenia przeciwalergicznego ANN (alergiczny nieżyt nosa) można rozważyć fitoterapię zapalenia zatok przynosowych.